این آدمی‌زاد چه موجودیست که هرروز یک ساز
میزند! یک روز عاشقت است و فردا
فـارغ امروز می‌آید و فردا میرود من می‌گویم:
اگر قرار است "هرسازی بزنیم" اول از همه از
کوک بودنش مطمئن‌شویم بعد جارش بزنیم!
شک کـه بیاید تصمیمات دوجور می‌شود. شـاید
جور واجور! "اگر دوستش ندارید" ادای دوست
داشتن را در نیاورید، نمی‌شود که تا ابد
نقاب عشق زد از اول‌تکلیف را بداند منصفانه‌تر
است. مبادا بشنود دوستت دارم را، اگر بخواهد
دل بکند، باید جان بدهد...!
عاشقی راه دارد، عشق فقط این نیست که صبح و شب ، خبر از بودنت را بدهی و با جمله های دلبرانه فلانی را خام کنی که حواست هست چقدر هستم!!! اینها ، هم هست .
عشق ، خیال مدام است، ماشین نیست که سندش را به نام فلانی کنی و تا وقتی سلامت است از آن کیف کنی و تا به خرج افتاد به نام دیگری بزنی . عشق خانه است، امنیت است، گرمت می کند، در آن خلوتها داری... عشق ، یک خیالِ مدامِ سیال است ،اصلا اگر واقعی بشود، شبیه همه چیز شده، مثل تمامِ واقعی های جهان، پر از ترس و دلهره و تکراری ... عشق گاهی تورا به جنون میرساند و گاهی بی حوصله ات می کند...ایرادی هم ندارد ، باید یک وقت هایی بفهمی یکجای کار می لنگد.
تمام سخت بودن نگهداریش همین است که آزادش بگذاری، آنوقت است که تازه چکه کردن سقفش لو میرود، چاهش پس میزند و اگر حواست نباشد و دل ندهی می شود کلنگی!
سقفش روی سرت میریزد و زیر آوارش میمانی
من مردها و زن هایی را می شناسم که بابت عشقشان صبرها کرده اند ، با جان و دل خانه کلنگی را بدون تخریب بازسازی کرده اند و تمامش را از نو چیده اند، آن هایی که زندگی بلدند، دوست داشتن هایشان را بیهوده خرج نمی کنند، مبادا عادت شود.
اگر دچار عادت شده اید، مقصر اصلی خود شمائید، به کسی مربوط نیست که زیادتر عاشقید، بیشتر حواستان هست، او اصلا متوجه نیست یا از این جمله های تکراری، اندازه باشید و از بودنتان و بودنش لذت ببرید.
خوابیدن روی تختی که سقف بالای سرش با راه رفتن های بیهوده دیگران ترک میخورد ، خواب نیست ، کابوس است. کاری کنید که لَم بدهید در عشق
فرشته ها بی دلیل بال ندارند، آزادند
پ.ن: مراقبِ رابطه های خود باشید محیطی بسازید پُر از امنیت ،آرامش و دلدادگی ...عشق مراقبت میخواهد.
محبوبم!
اگر نسبت به معاشرت های تو با این و آن، حساسیت دارم، معنی اش لزوما این نیست که به تو مشکوکم. دلیلش این است که همجنس های محترم خودم را بهتر از تو می شناسم!
شما مردها اگر قرار باشد مخ کسی را بزنید، همان اول کار دست تان رو می شود. این لو رفتن یا به هوش ما زن ها ربط دارد، یا به بی دست و پایی خودتان، اما به هر حال، چیزی برای پنهان کردن وجود ندارد. شما مردها همان ابتدا نشان می دهید دنبال چه چیز هستید، اگه روی خوش ببینید ادامه می دهید، اگر نه می روید سراغ نفر بعدی .... دم تان هم گرم. اصلا سلامت روانی را شما دارید.
همجنس های من اما ... فغان!
ممکن است تو را در میان یک جمع به نام خانوادگی خطاب کنند و در میان جمع دیگر، به اسم کوچک. ممکن است جلوی کسانی فحش ات بدهند و جلوی کسان دیگر، مجیزت را بگویند. ممکن است گاهی برادرشان باشی، گاهی دوست خوب شان، گاهی همکار محترم شان و گاهی بهانه ی عشوه های خرکی شان وقت گفتن لفظ ِ «عزیزم».
من به تو شک ندارم جان دلم . مسأله ی من، مسأله ای زنانه است که ابدا «خودمانی» نیست.
عاقد: عروس خانم شما شاغلید؟
عروس خانم: بله حاج آقا.
عاقد: میشه بفرمایید به چه شغلی مشغولید؟
عروس خانم: معلمم.
عاقد: تبارک الله عروس خانوم معلمی شغل انبیاست، خوب عروس خانم معلم چی هستین؟
عروس خانم: معلم رقص
حاج آقا ساکت شد و دقیقا نمیدونست که شغل کدوم یکی از انبیاست میگن هنوزم به افق خیره شده
[ Photo ]
امشب از پیش من شیفته دل دور مرو
نور چشم منی، ای چشم مرا نور،مرو
دیگری از نظرم گر برود باکی نیست
تو، که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو
#اوحدی