[ Photo ]
امشب از پیش من شیفته دل دور مرو
نور چشم منی، ای چشم مرا نور،مرو
دیگری از نظرم گر برود باکی نیست
تو، که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو
#اوحدی
ما دو تن مغرور
هر دو از هم دور
وای در من تاب دوری نیست
ای خیالت خاطر من را نوازش بار
بیش از این در من صبوری نیست
#حمید_مصدق
خدا نیاورد روزی را که آدمیزاد در اوج تنهایی، یک چیز متفاوت بخواهد..اگر "یک نفرِ" در میان روزها و لحظه های تکراری ، وارد زندگیت شود ، خیلی چیزها را بهم میزند.. آن موقع است که فکر میکنی او، همان آدمیست که تا به حال نبود.. همانی که تفاوت را در زندگی تو ایجاد خواهد کرد..همانی که قرار بود در اوج تنهایی ، دستانش را بگیری و سرتاسر ولیعصر را قدم بزنی .. همانی که باران با او ، رنگ و بوی دیگری دارد ، روزها و شب ها با او یک جور دیگرند و الی اخر.. تو ، سعی میکنی تمام نداشته هایت را در او جستجو کنی، و اتفاقا خیلی هایشان را هم پیدا میکنی.. در صورتی که او ، یک آدم کاملا بی ربطِ ، نسبت به توست.. تو قطعا او را به چالش خواهی کشید ، تا بیشتر حساسیت ها و خصلت هایش را بشناسی.. بعد با خودت میگویی دمِ روزگار گرم..این چقدر وصله ی من است.. چقدر خوب که از میان این همه آدم سهم من شد .. تو هیچگاه کمبود هایِ او را نمیبینی.. نمیفهمی که او ، تنها برای چند روز میتواند دنیایت را متفاوت کند و نه بیشتر.. دائما به خودت دروغ میگویی و هر چیزی که در او کم باشد را، به پای حساسیت های بیش از حد خودت میگذاری.. راستش تلخ است این واقعیت،که آدمیزاد در اوج نیازش به کسی، جبران ناپذیرترین اشتباهات را انجام می دهد .. اشتباهاتی مثل یک وابستگیِ بی منطق ، مثل فوران احساساتی که چون آتشفشانی هولناک ، غیر قابل کنترل است..
تا بوده همین بوده .. آدمیزاد همیشه در طلب عشق، خودش را به زمین و زمان می کوبد .. و خدا نکند که چیزی که عشق نیست را ،بِسان عشق ببیند و عمرش را برای غیر عشق، تباه کند..
اصلا خدا نیاورد روزی را که آدمیزاد در اوج تنهایی، یک چیز متفاوت بخواهد..
خنده ام میگرد وقتی حرف از عشق میزنید
عشق هایی که دوام آن به ندرت به ۶ ماه میرسد...
عشق هایی که بند میشود به یک شب بخیر و بوسه هایی که بوی شهوت میدهند...
عشق را کجای زندگی جا گذاشتیم؟
چرا نمی شود کسی بیاید پشیمانت نکند از بودنش
رابطه هامان اینگونه شده است که می آید، وابسته ات میکند، دلش را که زدی میرود و پشت سرش را هم نگاه نمی کند...
مشکل ما این است که نمیخواهیم عاشق شویم،فقط میخواهیم تنها نباشیم...
به اشتباه دل میبندیم و به اشتباه بزرگتر؛ بند دل را پاره میکنیم...
در اصل همه ی ما مقصریم
اشتباه میکنیم در دوست داشتن آدم ها
و مدام این اشتباه را تکرار میکنیم...
راه دادن بعضی ها به زندگیمان اشتباه محض است...
اجازه ورود میدهیم و
تا مدت های طولانی چوب اشتباهمان را میخوریم،
بعضی ها فقط بلدند همه چیز را بهم بریزند و مخل آسایش باشند...
از بودنشان فقط دردسر و اعصاب خوردی اش میماند
و تا سال های طولانی نگرانی اینکه نکند بین خوشی ها بیاید و گند بزند به همه چیز عذابت میدهد...
آدم هارا قبل از اینکه جواب سلامشان را بدهی، خوب بشناس...
بعضی ها بوی نفرت میدهند فقط !